این یک مه دیگر است، و برای برخی، روز جشن را به همراه دارد. تصور می شد که این جشنواره اول ماه مه سال را به نصف تقسیم می کند، بین روشنایی و تاریکی. آتش نمادین یکی از آیین های اصلی این جشنواره بود که به جشن بازگشت زندگی و باروری به جهان کمک می کرد.
هنگامی که رومی ها جزایر بریتانیا را تصرف کردند، جشن پنج روزه خود را که به نام فلورالیا شناخته می شود، به پرستش الهه گل ها، فلورا، با خود آوردند. مراسم این جشن که بین 20 آوریل و 2 می برگزار می شود، در نهایت با Beltane ترکیب شد.
اول ماه مه نیز روز جهانی کارگر است. معمولاً با بزرگداشت دستاوردهای جنبش کارگری همراه است. در دنیای کمونیستی، این یکی از جشن‌ترین روزهای دستاوردهای چپ آنهاست. روزی که اغلب با اعتراضاتی مشخص می شود که می تواند خشونت آمیز شود – این تقریباً یک سنت در بسیاری از نقاط اروپا است. با شرایط آشفته اقتصادی اخیر، امسال نیز تفاوتی نخواهد داشت.
روز اول ماه مه در بیش از 80 کشور جهان به عنوان تعطیلات رسمی نامگذاری شده است. این را در نقشه زیر ببینید و در اینجا بیشتر بدانید.
در آمریکا، در سال 1884، فدراسیون آمریکای کارگران سازمان یافته و اتحادیه های کارگری خواستار یک روز کاری هشت ساعته شد تا از اول مه 1886 به اجرا درآید. این منجر به اعتصاب عمومی و شورش های مارکت (در شیکاگو) در سال 1886 شد. در نهایت نیز در تحریم رسمی هشت ساعته روز کاری.
این اغلب به عنوان تولد جنبش مدرن کارگری در آمریکا ذکر می شود. اگرچه آمریکا لزوماً اول ماه مه را جشن نمی گیرد، در هر صورت ممکن است نگاهی به عضویت اتحادیه کارگری در یک سری نمودارها مفید باشد.
در سال 2022، حدود 14.29 میلیون کارگر عضو اتحادیه های کارگری در ایالات متحده بودند. این اولین افزایش سالانه اعضای اتحادیه از سال 2017 است. این را در نمودار زیر ببینید و در اینجا بیشتر بدانید.
وقتی به کارگران اتحادیه‌ای در بخش خصوصی و دولت نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که تنها 7 درصد کارگران خصوصی سندیکایی دارند، اما 37 درصد کارگران دولتی عضو اتحادیه هستند. این را در نمودار زیر ببینید و در اینجا بیشتر بدانید.
عضویت در اتحادیه های کارگری در کشورهای توسعه یافته طی چند دهه گذشته کاهش یافته است و روند در ایالات متحده نیز متفاوت نیست. تراکم اتحادیه های کارگری ایالات متحده در سال 1983 20.1 درصد بود و امروز این رقم به بیش از 10 درصد رسیده است.
دلایل کاهش عبارتند از دوره های شکوفایی اقتصادی که منجر به غیر ضروری تلقی شدن اتحادیه ها در برخی موارد، تغییرات تکنولوژیکی و سازمانی، جهانی شدن، اصلاح سیاست ها و افول بخش تولید شده است. در زیر ببینید که ایالات متحده در مقایسه با سایر کشورها از نظر درصد کارگران اتحادیه‌ای چگونه است و در اینجا بیشتر بدانید.
در دوران قدیم سیاست چپ، کارگران به دلایل مختلف دست به اعتراض و اعتصاب می زدند. امروز، این سنت مدت‌هاست که به نفع اعتراض به سیاست‌های بیدار شده که برای طبقه‌ی کارگر کم کار است، گذشته است. اینکه چگونه سیاست می تواند تغییر کند جالب است.
اتحادیه ها تقریباً در ایالات متحده مرده اند، اگرچه در اروپا، آنها زنده و سالم هستند. اگر بتوانید به اروپا برسید، اعتراضات خشونت آمیز مردم تقریباً یک رویداد ورزشی آخر هفته است – راهی جالب برای گذراندن تعطیلات. نظر خود را در بخش نظرات زیر در مورد اینکه آیا اتحادیه ها هرگز در ایالات متحده باز خواهند گشت یا خیر، به ما بگویید.
در هر صورت، مهم نیست که چه کاری انجام می دهید، از جشن اول ماه مه خود لذت ببرید.
پست های نمودار روز را بیشتر ببینید.
اگر این مقاله را آموزنده یافتید، لطفاً یک کمک مالی کوچک به ما در نظر بگیرید فنجان قهوه برای کمک به حمایت از روزنامه نگاری محافظه کار – یا انتشار این خبر. متشکرم.
منبع سندیکای مقاله اصلی RWR.